Lélegasta mynd allra tíma

Hæ, ég heiti Hilmir. Ég fór í bíó í kvöld, með Binna vini mínum. Við ætluðum að fara á The Exorcism of Emily Rose en hættum við fyrir framan miðasöluna og ákváðum að fara á myndina sem væri í sal 1. Sú mynd heitir einfaldlega The Sound of Thunder og hljómaði það vel í fyrstu.
Ég keypti mér Nachos af heitri gellu í bíosjoppunni, auðvitað stór kók líka, og skellti mér í salinn. Myndin byrjaði eftir auglýsingar og ég ríghélt mér. Byrjunaratriðið var hryllingur. Þetta gerðist útí skóginum, örugglega 65 milljón ár fyrir krist, og það var fólk að labba í hallærislegum hermannagöllum á svona brú sem líktist helst vatni en hljóðið sem myndaðist við fótatakið líktist frekar gleri. OK, fljótandi hart gler, 65 milljón árum fyrir Krist. Þessi green-screen sena er svo léleg að það hefur verið settur nýr standard. Nú virkilega kann ég að meta þá hjá LucasArt. Það sem fólkið var að gera þarna var plottið í myndinni. Einhver plebbalegur gæji, ég held að hann hafi leikið í Star Trek eða ekkað, fann upp fyrirtæki sem sendir fólk aftur í tímann til að veiða risaeðlur. Og það allt til gamans fyrir ríka fólk framtíðarinnar. Þetta á nefnilega að gerast 2055, well done. Allaveganna. Þarna er fólkið statt í asnalegum göllum með asnalegar byssur og ennþá asnalegri hjálma að veiða risaeðlur, auðvitað T-Rex. Ég beið spenntur eftir risaeðlunni og hún loksins kom eftir drungalegar fótataks drunur. Risaeðlan var óraunverulegri en risaeðlan í Toy Story. Hún var eins og hún væri steypt úr plasti og hljóðin sem hún gaf frá sér voru eins og tölvunördi að öskra á skjálfta. Fokking sjit, ég nenni ekki að segja frá öllum atriðunum en einfaldlega skal ég segja frá plottinu. Eins og ég sagði áður er þetta tímaflakksveiðifyrirtæki. Sá sem leiðir hópinn er góður vísindamaður sem heldur að það sé allt í lagi að flakka í tíma. En brátt fara hlutirnir að rúlla. Í þriðja veiðiferðalaginu fer allt á versta veg og einn ríki gæinn sem fór í ferðina steig óvart ofan á fiðrildi. Þetta fiðrildi olli því að allur heimurinn var að farast í framtíðinni. Öllum var óhætt þegar til baka, í framtíðina, var komið. En 24 klukkutímum seinna kom TÍMA-ALDA sem breytti öllu. Tré uxu allstaðar og dýr byrjuðu að breytast, því þróun þeirra breyttist útaf þessu eina fiðrildi. Vísindamennirnir gerðu allt til að laga þetta og fóru meira að segja í göngutúr í gegnum DÝRAGARÐINN. Ef ég hefði verið staddur í þessari mynd, vitandi það að stökkbreytt dýr væru á kreiki, myndi ég aldrei labba í gegnum dýragarðinn. En hey, svona var myndin. Giskið á hvað gerðist í dýragarðinu? Einn gæjinn, btw eini svarti gæjinn í myndinni, varð fyrir áras lifandi þyrnirunna sem stakk hann með einhverju ofskynjunarlyfi. Hann þó lifir þessa áras af en fer sífellt hrakandi. Þá fara að heyrast yfirdrifin apahljóð og uppúr þurru kemur þetta asnalegasta dýr kvikmyndasögunnar. Einhver blendingur milli APA og RISAEÐLU sem hreyfði sig eins og risaeðlur ættu vísta að hafa hreyft sig, fyrir 65 þúsund billjón árum, og öskraði eins og api. Ú Ú Ú. Fáranlegt.
Auðvitað náðu svo APAEÐLURNAR að klára að drepa svarta manninn á meðan svarti maðurinn hélt að hann væri að tala við pabba sinn, vegna ofskynjunarlyfja. Ímyndið ykkur þetta: Svartur maður situr uppdópaður af ofskynjunarlyfjum í steinaldardýragarði og það eru milljón APAEÐLUR á leiðinni til hans, til að éta hann. Og ástæðan fyrir því að aðalhetjan, góði vísindamaðurinn, drap ekki allar APAEÐLURNAR var einföld. APAEÐLURNAR voru með svona risaeðlu kvelar SHEILD. Eina leiðin til að drepa þær var að skjóta þær í einn lítinn sérstakan stað undir hálsinum. Sem náttúrulega sést ekki nema APAEÐLURNAR ákveði að standa á fjórum fótum.
Þegar er kom útur bíoinu hlakkaði svona í mér. Ég vissi að úti á götu biðu mín bílar að keyra framhjá og kaldur vindur til að kæla mig niður. Allt varð svo yndislegt. Ef ég væri þunglyndur myndi ég skella þessari mynd í videotækið nokkrum sinnum á dag til að fatta hversu yndislegt lífið er. Þessi mynd er svo léleg að maður upphefur sitt ömurlega líf og verður glaður. Ég bókstaflega HLÓ þegar ég labbaði útur Regnboganum og nú 3 tímum seinna veit ég ekki afhverju. Til að hafa einhver loka orð í þessari gagnrýni: Þessi mynd er svo léleg að Hverfisgatan er yndisleg í 3 stiga hita. Kapút. Þessi mynd hlítur að vera grín.

-

Nú verð ég að tjá mig aðeins um þetta fiðrildi. Ef ég myndi svo ólíklega finna risafiðrildi og drepa það, myndi þá allt mennskt líf deyja út eftir 65 þúsund billjón ár?

Það er kannski ekkert heimskulegt eftir allt að hætta að borða kjöt. Héðan í frá er ég grænmetisæta.

Not.