Dömur mínar og herrar.

Ég hef ákveðið að skrifa ýkt kúl urban hetju sögu

Kafli 1.

Ich weiß nicht

Tunglið er í miklum ham þessa nótt. Tunglið og götuljósin endurspeglast saman í malbikinu og eymdin í þessu afskræmda hverfi tvöfaldast. Í óupplýstu húsasundi stendur undarlegur maður, grafkyrr og andar djúpt að sér. Vindurinn feikir ruslinu á götunni að honum og það safnast saman við fætur hans. Undur lífs virðast ekki koma honum við því kona með nýfætt barn labbar framhjá honum með losta í augum. Djúpsjávarblár er litur augna hans og hárið er brúnslegið en þó frekar ljóst. Húðin á andliti hans er krumpuð, ekki vegna aldurs, heldur vegna bruna sem hann fékk á yngri árum. Heimspeki kemur honum ekki við því hann veit allt, kann allt og hefur prófað allt, meira að segja þríbura. Hann er enginn venjulegur maður, hann er Þjóðverjinn. Eftir þriggja klukkustunda langt íhugunar maraþon er Þjóðverjinn truflaður. Það er grátandi gömul kona sem heldur á hunda ól. Þjóðverjinn í gríni ímyndar sér konuna með þessa ól á sér því andlitdrættir hennar minnti hann á hund sem vinur hans átti. En grínið lifði stutt því gamla konan byrjaði að öskra í þvílíku móðursýkiskasti,

"Þjóðverji, hjálpaðu mér. Vondir menn tóku hundinn minn hann Gunther.
HVAR ER GUNTHER, ÞJÓÐVERJI? HVAR ER GUNTHER!"

"ICH WEIß NICHT!!!" segir Þjóðverjinn og öskrar á konuna.

Aumingja gamla konan fellur algerlega saman við þetta og leggst í blautt malbikið og byrjar að kyrja nafnið El Lee Johnsen.

"El Lee Johnsen, El Lee, El Lee, El Lee Johnsen."

Þjóðverjinn, sem var byrjaður að labba í burtu hálf hissa á geðveikinni í gömlu konunni, kippist við. Þetta nafn merkir nefnilega bara eitt fyrir Þjóðverjanum. Ojá, bara eitt. Þjóðverjinn snýr höfði sínu hægt í hálfhring, horfir á konu greyjið, lyftir upp vinstri augabrún sinni og segir...

"Hefnd!!"

Hefnd er það sem kemur uppí huga Þjóðverjans þegar minnst er á El Lee Johnsen. El Lee, eða Elli, er náskyldur frændi hans Árna Johnsen. Hann er fæddur 1972, ári á undan Þjóðverjanum. Á sínum yngri árum voru Elli (El Lee) og Þjóðverjinn góðir vinir í blíðu og stríðu. Þeir léku sér með Uhu-lím, kveikjara bensín og allskonar hreinsiefni í góðri vináttu eins og hvert annað barn. Einn daginn gerðist þó dálítið sem átti eftir að hafa mikil áhrif á heiminn. Elli var nefnilega byrjaður að sína mikla og stórglæpamanns- og andfélagslegahegðun. Hann var byrjaður að kveikja í hundum og köttum, og átti það meira segja til að kveikja í gömlu fólki. Þjóðverjinn var ekki par sáttur við þetta og ákvað að stoppa leikinn einn daginn.

"Elli, ef þú kveikir í öðrum ketti er ég hættur að vera vinur þinn."

Elli réði ekki við bræði sína og kastaði mólotóv-kokteil í andlit Þjóðverjans.

"Aaaaaaaaaaaaah, AHHHHHHHHHHHHHHH..." sagði þjóverjinn og hlaup um allt með logandi eldhnött í andlitinu.

Næsta sem Þjóðverjinn man er 4 vikna sjúkrahúslega og fjórar langar lýtaaðgerðir. Þjóðverjinn hefur verið í vígahug síðan, en nú er komið að því. Nú hefur hann loksins fundið hann.


34343434343434343444444444444433333333


KAFLI 2 kemur á morgun....